دانشمندان آلیاژ آلومینیوم حرارتی منحصر به فرد با مقاومت بالا تولید کرده اند که می تواند جایگزین هادی مس گران تر و سنگین در هواپیما و حمل و نقل ریلی پرسرعت شود. به گزارش دنیای معدن، تحقیقات دانشگاه ملی تحقیقاتی فناوری MISIS به همراه همکاران آنها در مرکز تحقیق و تولید هیدرودینامیک مغناطیسی(شهر کراسنویارسک) در روسیه در مجله Materials Letters منتشر شده است. این محققان روشی را برای تولید یک سیم منحصر به فرد با مقاومت بالا و مقاوم در برابر حرارت ارائه کرده اند. این سیم از آلیاژ آلومینیوم ساخته شده است که در ابتدا به شکل یک قطعه بلند، قطر حدود ۱۰ میلی متر و در قالب الکترومغناطیسی ریخته می شود. دانشمندان موفق شدند یک ساختار گرمایی پایدار (حداکثر تا ۴ هزار سانتی گراد) بدست آورند که به طور قابل توجهی از آلیاژهای آلومینیوم شناخته شده در پایداری حرارتی که خواص آنها  ۲۵۰ تا ۳ هزار سانتی گراد است، پیشی می گیرد.   نیکلای بلوف پروفسور گروه قالب سازی فلزات دانشگاه ملی تحقیقاتی فناوری MISIS گفت: «پیش از این سعی بر این بود که آلیاژهایی با ساختار مشابه با استفاده از یک تکنولوژی پیچیده و گران قیمت، از جمله تبلور فوق سریع مذاب، دریافت گرانول و روش های دیگر متالوژی پودر ساخته شود.» محققان دانشگاه ملی تحقیقاتی فناوری MISIS بدون استفاده از عملیات همگن سازی و خنک سازی سنتی برای آلیاژهای آلومینیوم، تغییر شکل مستقیم یک نمونه کار با طول بلند –نورد و فرایند کشش- را انجام دادند. ویژگی اصلی فناوری ارائه شده آنها حالت های ریخته گری و بازپخت است که بدست آوردن ساختاری از نانوذرات با ثبات حرارتی حاوی مس، منگنز، زیرکونیوم را ممکن می سازد. تارگوم آکوپیان استاد گروه قالب سازی فلزات دانشگاه ملی تحقیقات فناوری MISIS توضیح می دهد: «از این آلیاژ سیم مقاوم در برابر حرارت با مقاومت بالا دریافت کردیم. اکنون در حال تعیین خصوصیات فیزیکی و مکانیکی هستیم و نتایج اولیه در حال حاضر بسیار چشمگیر است.  اکنون در حال برنامه ریزی برای ثبت اختراع روش تولید این سیم هستیم.» از هادی های مقاوم در برابر حرارت بالا با مقاومت بالا می توان به جای هادی های مس گران تر و سنگین تر در حمل و نقل سریع هواپیمایی و راه آهن استفاده کرد. به عقیده محققان فناوری منحصر به فرد و ارزان ممکن است مورد توجه تولید کنندگان محصولات نیمه کاره تغییر یافته از آلیاژهای آلومینیوم قرار گیرد.  نتایج اصلی کار تحت حمایت مالی بنیاد علمی روسی با شماره ۲۰-۱۹-۰۰۲۴۹ انجام شده است.